Budząc się w nocy Larisa czuła pustkę obok siebie. Wyciągnęła rękę, spodziewając się poczuć znajome ciepło męża, Stepana, ale poczuła jedynie pustkę.

Larisa pomyślała, że ​​może wstał, żeby napić się wody lub pójść do łazienki. Próbowała więc ponownie zasnąć. Jednak po kilku minutach niepokój ścisnął jej serce: Stepan nie wrócił do łóżka.

Usiadła i zaczęła się zastanawiać, czy coś mu się stało? Stopniowo jej niepokój stawał się coraz bardziej intensywny.

Larisa postanowiła nie martwić się bez powodu, ostrożnie wstała i skierowała się do kuchni. Gdy zbliżyła się do drzwi, usłyszała rozmowę męża. Rozmawiał przez telefon z kobietą, a jego rozmówczynię było słychać całkiem wyraźnie. Z jej słów Larisa zrozumiała: Stepan rozmawiał z jakąś panią o trzeciej w nocy. Jej serce zapadło się. Z przejmującym bólem usłyszała, jak obiecał tej kobiecie niezapomniane wakacje w Turcji i zapewnił ją, że „nikt się nie dowie”. W tym momencie Larisa poczuła, że ​​jej świat się wali. Ogarnęło ją uczucie zdrady, urazy i wściekłości. Po tylu wspólnie spędzonych latach Stepan nie bał się rozmawiać ze swoją kochanką, podczas gdy jego żona spała w innym pokoju.

Larisa poczuła, że ​​grunt usuwa się jej spod stóp. Nie mogąc tego dłużej znieść, postanowiła działać. Weszła do sypialni, zabrała jego rzeczy i postawiła walizkę przy drzwiach. Gdy Stepan wrócił, był zaskoczony jej determinacją. – Czy to jest dla Turcji? „zapytał nie rozumiejąc, co się dzieje. – Tak, spakuj swoje rzeczy. Nie pojedziesz do Turcji, ale na swoją własną drogę. Nie wracaj po wakacjach. Jedną decyzją Larisa uwolniła się od ciężaru kłamstw i zdrady, ponownie czując wolność i siłę.