Zoubair Lahdodi przez większą część 18 lat żył z okropnym naroślem pokrywającym lewą połowę jego twarzy.

Jego usta i język zostały wysunięte, ponieważ naczynia krwionośne pod skórą puchły i się powiększały. Spowodowało to, że jego usta i język zostały wypchnięte na zewnątrz.

Objętość twarzy nastolatka zwiększała się proporcjonalnie do jego ogólnego wzrostu.

Jednak od dziś Zoubair przygotowuje się do powrotu do Maroka, gdzie się urodził, po przejściu siedmiu poważnych operacji w Nowym Jorku, w trakcie których usunięto większość narośli z twarzy.

Od najmłodszych lat Zoubair Lahdodi, obecnie 18-latek, cierpi na malformację żylną. Młody mężczyzna, którego widać po lewej stronie przed operacją, przejechał dziesiątki tysięcy kilometrów, aby poddać się leczeniu w Nowym Jorku po opuszczeniu swojego domu w Maroku. Po prawej stronie znajduje się jego obecne zdjęcie, po siedmiu operacjach usunięcia guza.

Na ulicach Casablanki miejscowi zaczęli nazywać młodego mężczyznę Stunteur Zoubair z powodu jego pasji do wykonywania akrobacji podczas jazdy na rowerze. Jednak młody mężczyzna nie zdawał sobie sprawy, że jego hobby zagraża jego życiu, mimo że lekarze ostrzegali go, że jeśli upadnie i uderzy w narośl, ryzykuje pęknięciem tętnic krwionośnych pod skórą i utonięciem we własnej krwi.

Abderrahmane, ojciec Zoubaira, pracował jako taksówkarz i nie było go stać na wysłanie syna do Stanów Zjednoczonych na operację, która mogła uratować mu życie.

W rezultacie Fundacja Waner, organizacja charytatywna pomagająca dzieciom potrzebującym zabiegów zmieniających życie, wysłała Zoubaira do Nowego Jorku, aby mógł zostać poddany leczeniu przez chirurga naczyniowego dr Miltona Wanera i jego współpracowników w szpitalu Lenox Hill na Manhattanie.

Ze względu na niesamowite akrobacje motocyklowe, które młody mężczyzna wykonywał na ulicach Casablanki, zaczęto go nazywać Stunteur Zoubair.

Ale młody człowiek, który miał wtedy 18 lat, nie miał pojęcia, jak niebezpieczne może być dla niego upadek z roweru. Nie wiedział również, że narośl na twarzy, z którą żył od małego dziecka, była „bombą z opóźnionym zapłonem”.

Za przyczynę stanu Zoubaira uznano pewien rodzaj anomalii naczyniowej, która wpływa na żyły na twarzy, znanej jako malformacja żylna.

Każde uderzenie w twarz wiązało się z ryzykiem pęknięcia rozszerzonych naczyń krwionośnych, co mogło doprowadzić do poważnego i prawdopodobnie śmiertelnego krwotoku.

Po 18 latach zmagania się ze swoją chorobą, oglądania się na ludzi i określania ich mianem dziwaka, Zoubair w końcu otrzymał potrzebną terapię po podróży z rodzinnego Maroka do Nowego Jorku, oddalonego o prawie 3500 mil.

Wady rozwojowe naczyń krwionośnych istniejące od urodzenia określa się mianem malformacji naczyniowych.

U niektórych osób nieprawidłowości mogą powodować jedynie problemy z naczyniami limfatycznymi, u innych nieprawidłowości będą występować tylko w żyłach, a u jeszcze innych nieprawidłowości będą występować jednocześnie w żyłach i tętnicach.

U Zoubaira zdiagnozowano malformację żylną, czyli chorobę, która dotyka wyłącznie jego żył.

Choroba ujawnia się już w momencie narodzin, ale jej objawy zaczynają się pojawiać dopiero po osiągnięciu przez pacjenta pewnego wieku.

Eksperci nie wiedzą jeszcze w pełni, co jest przyczyną tych deformacji.

Obecnie prowadzone są badania mające na celu sprawdzenie prawdopodobieństwa dziedziczenia tych zaburzeń.

Naukowcy uważają jednak, że do zdecydowanej większości nieprawidłowości dochodzi w trakcie rozwoju uszkodzonych tętnic.

Objawy malformacji naczyniowej mogą się znacznie różnić w zależności od tego, której części ciała dotyczy choroba.

Ból w miejscu nieregularności żył, takiej jak ta, którą miał Zoubair, jest częstym objawem malformacji żylnych.

Często powodują one powstanie guzka pod skórą oraz skazy na samej powierzchni skóry.

Typowe jest również, że zmiany na skórze w momencie rozwoju krwawią lub wycieka z nich płyn.

Czasami chirurdzy mogą jedynie w całości usunąć nieprawidłowości naczyniowe, mimo że zabieg chirurgiczny jest często pomocny w leczeniu stanu pacjenta.

W rezultacie często zdarza się, że deformacja u pacjenta powraca po zabiegu operacyjnym.