Po tygodniu spędzonym na plaży z dziećmi, Catherine wróciła do domu i dokonała szokującego odkrycia: jej nowy sąsiad, Jeffrey, postawił wysoki płot na jej posesji, tuż obok okien.

Dla niej było to zaskoczeniem, ponieważ nie udzieliła zgody na jego budowę.

Liam i Chris, jej synowie, nie od razu zrozumieli, co się stało, ale natychmiast zauważyli zmiany.

„Mamo, nie widzimy już drzew,” powiedział Liam, wskazując na płot.

Catherine poczuła, jak jej serce zaczęło bić szybciej. Podczas jej nieobecności Jeffrey najwyraźniej nie czekał na jej zgodę i postawił płot, naruszając jej przestrzeń. Wiedziała, że nie może na to pozwolić. Kilka tygodni wcześniej, kiedy Jeffrey właśnie wprowadził się do domu obok, przyszedł do Catherine z propozycją. „Cześć, sąsiadko!” powiedział, stojąc w framudze drzwi z walizką w ręce. „Zamierzam postawić płot wzdłuż naszej granicy, a poprzedni właściciele już się na to zgodzili. Więc wszystko jest w porządku.”

Catherine odpowiedziała, nieco zaskoczona:

„Ale teraz to ja jestem właścicielką tego domu. Nie chcę płotu, który zasłoni światło i widok.”

Jeffrey zarumienił się i próbował się usprawiedliwić:

„Planuję to od kilku miesięcy. Potrzebuję więcej prywatności.”
Catherine stanowczo odpowiedziała:

„Ja też potrzebuję przestrzeni dla siebie, i ten płot nie pojawi się na mojej działce.”
Ta rozmowa była pierwszą z serii, ale od tego momentu sytuacja tylko się pogarszała. Jeffrey nalegał, aby zaakceptowała jego projekt, ale Catherine za każdym razem odmawiała. Nie mogła pozwolić, by ktokolwiek, nawet sąsiad, naruszał jej prywatną przestrzeń. Gdy wróciła do domu, odkryła, że płot został postawiony bez jej zgody. Natychmiast zrozumiała, że nie chodziło tu tylko o zwykłe naruszenie, lecz o próbę narzucenia jej swojej woli. Jednak Catherine nie była osobą, która się poddaje, i znalazła sposób, by rozwiązać problem.

Tego wieczoru, po tym jak chłopcy poszli spać, Catherine udała się do najbliższego sklepu zoologicznego. Miała już plan.

„Czy macie przynęty dla zwierząt?” zapytała sprzedawcę.

Sprzedawca uniósł brwi, ale odpowiedział:

„Tak. Najmocniejsza, jaką sprzedajemy, jest używana do tresury psów.”

„To dokładnie to, czego potrzebuję!” powiedziała Catherine z uśmiechem, wyobrażając sobie, jak to wykorzysta.

Każdej nocy, gdy cała okolica spała, Catherine spryskiwała przynętą płot Jeffrey’ego. Zapach przyciągał nie tylko psy, ale także łasiczki, a nawet łosie, które pozostawiały swoje ślady. Im więcej było zwierząt, tym bardziej nie do zniesienia stawał się zapach.

Następnego dnia Catherine usłyszała, jak Jeffrey w gniewie szoruje płot. Ale zapach nie znikał. Próbował go umyć, lecz za każdym razem zapach powracał. Po kilku dniach sytuacja stała się nie do zniesienia i sąsiedzi zaczęli narzekać.

Pewnego dnia, gdy Jeffrey próbował pozbyć się zapachu, ktoś zapukał do jego drzwi. To była jego sąsiadka, pani Thompson.

„Jeffrey, co to za okropny zapach w twoim ogrodzie?” zapytała, marszcząc nos.

Jeffrey zbladł. „Ja… pracuję nad tym.”

Tymczasem Liam i Chris zaczęli narzekać na zapach.

„Mamo, na zewnątrz śmierdzi!” powiedział Chris, trzymając się za nos.

„Nie martwcie się, dzieci, minie,” uspokoiła ich Catherine.

Ale wiedziała, że zapach działał na jej korzyść. I w końcu, po kilku dniach, usłyszała dźwięk robotników, którzy zaczęli demontować płot. To było jej pierwsze prawdziwe zwycięstwo.

Catherine, stojąc w ogrodzie i ciesząc się swoim zwycięstwem, zobaczyła, jak Jeffrey podchodzi. Wyraźnie wyglądał na zawstydzonego. „Catherine, chcę cię przeprosić. Nie powinienem był postawić płotu bez twojej zgody,” powiedział ze spuszczonymi oczami.
Catherine uśmiechnęła się i odpowiedziała: „Przeprosiny przyjęte, Jeffrey. Zacznijmy od nowa na dobrych warunkach.”
Płot został usunięty, a Jeffrey nauczył się ważnej lekcji: szanowanie granic innych ma znaczenie. Zrozumiał, że zanim podejmie decyzję, musi uwzględnić opinię innych. Ostatecznie Catherine obroniła swój dom i swoje dzieci, udowadniając, że czasami do rozwiązania problemu potrzebna jest kreatywność i determinacja.