Prasa z przeznaczeniem
Ta drewniana prasa odgrywała kiedyś istotną rolę w dawnych kuchniach. Gospodynie domowe używały jej do prasowania twarogu w gęste,

Pachnące bloki sera. Cel? Wywarcie odpowiedniego nacisku, aby uwolnić i zatrzymać nadmiar serwatki.

Pomimo prostej konstrukcji maszyna ta mogła produkować sery różnych rodzajów i rozmiarów.

Było czymś więcej niż tylko narzędziem – oddawało hołd rodzinnym przepisom i regionalnym tradycjom kulinarnym. Proces był powolny i precyzyjny.

Z godziny na godzinę prasa formowała twaróg, aż osiągnął idealną konsystencję i jędrność.

Kiedy jedzenie spotkało się z rzemiosłem.
Serowarstwo było czymś więcej niż tylko pożywieniem – było rzemiosłem. Wymagało umiejętności, czasu, wysiłku fizycznego i głębokiej intencji.

Ta pamiątka, obecnie spoczywająca w piwnicznym kącie, łączy nas z czasami, gdy ludzie bezpośrednio stykali się z jedzeniem.

Odnosi się do stylu życia zakorzenionego w samowystarczalności. Przypomina nam o gospodarstwie domowym, o szafkach pełnych możliwości.

Utrzymujący się zapach sera wciąż unosi się w powietrzu, będąc cichym wspomnieniem tego, co kiedyś było.

Ponadczasowy testament – ​​Ta stara prasa do sera opowiada historię odporności, troski i kulinarnej kreatywności.

Odzwierciedla to epokę, w której przygotowywanie posiłków było powolne, przemyślane i pełne celu.

Dziś zachęca nas do wyobrażenia sobie życia kształtowanego nie przez wygodę, lecz przez tradycję i dotyk.