Nasza sofa była kiedyś prawdziwą perełką pokoju – jasna, żółta, przyciągała uwagę każdego, kto nas odwiedzał. Ale lata mijały, a z każdym dniem jej blask bladł coraz bardziej.

Tapicerka była wyblakła, poplamiona, a jedna z nóg złowieszczo skrzypiała. Za każdym razem, gdy na niej siadałem, w mojej głowie pojawiała się myśl: „Muszę coś z tym zrobić”.

W końcu podjęliśmy decyzję. Wybraliśmy dzień, rozebraliśmy sofę do ostatniego szczegółu i zabraliśmy się do pracy. Pierwszą rzeczą, którą zrobiliśmy, było dokładne wyczyszczenie tapicerki. Nie miałem pojęcia, jak jasnożółty może być kolor, dopóki nie zobaczyłem, jak znów błyszczy!

Potem zabrali się za naprawę części. Naprawili skrzypiącą nogę, dokręcili zapięcia, wymienili kilka zużytych elementów wewnątrz. To było jak ożywienie starego przyjaciela: każda śruba, każda naciągnięta sprężyna dodawała mu energii.

Najtrudniejszą częścią było podjęcie decyzji, czy zachować ten sam kolor. Kuszące było spróbowanie czegoś nowego, ale zdaliśmy sobie sprawę, że żółty jest jego charakterem. To kolor radości, ciepła i przytulności, który wniósł do naszego domu. Więc zachowaliśmy ten sam odcień.

A teraz, po kilku dniach pracy, nasza odnowiona sofa zajęła należne jej miejsce w salonie. Wygląda jak nowa, ale jednocześnie zachowuje ducha, który jest nam tak drogi.

Teraz, za każdym razem gdy na nim siadam, czuję dumę, że udało nam się dać mu drugie życie.