Obecnie za normę przyjmuje się zakres od 35,5 do 37,2 °C. Oznacza to, że temperatura wyższa lub niższa niż 36,6 niekoniecznie oznacza chorobę — trzeba brać pod uwagę także objawy towarzyszące i ogólne samopoczucie.

Organizm kobiety jest szczególnie wrażliwy na zmiany hormonalne. Na przykład na tydzień przed miesiączką temperatura może spaść do 36,2–36,5 °C, co uznaje się za normę fizjologiczną.

Wiek również wpływa na temperaturę ciała. Przykładowe normy (pomiary pod pachą):

Niemowlęta — około 36,8 °C

Dzieci do 3 lat — do 37,4 °C

Dzieci 3–6 lat — około 37,0 °C

Dorośli do 65 roku życia — 36,8–36,9 °C

Osoby powyżej 65 lat — około 36,3 °C

Warto pamiętać, że przy spadku temperatury do 29,5 °C można stracić przytomność, a przy 26,5 °C występuje zagrożenie życia.

Dlatego ocenianie temperatury ciała nie powinno opierać się tylko na jednej wartości, ale na indywidualnych cechach organizmu. Szczególnie należy zwrócić uwagę na trwałe odchylenia od normy połączone z pogorszeniem samopoczucia. W razie wątpliwości najlepiej skonsultować się z lekarzem, aby uniknąć błędów w autodiagnozie.

Regularne mierzenie temperatury i obserwacja zmian to dobry nawyk, który wspiera zdrowie. Im lepiej znamy swoją „normę”, tym szybciej zauważymy nieprawidłowości i podejmiemy działania.