Na szczycie sławy w Dallas Charlene Tilton spełniała swoje marzenia: zarabiała 50 000 dolarów za odcinek, pojawiła się na okładkach ponad 500 magazynów i zgromadziła przed telewizorami aż 65 milionów widzów podczas swojego kultowego ślubu w 1981 roku.

Choć wyglądało to jak hollywoodzka bajka o sukcesie, za błyskiem fleszy i luksusem kryła się trudna i bolesna droga Charlene.

Dallas — więcej niż serial

Dallas to nie był zwykły serial — to było wydarzenie, które porwało widzów na całym świecie. Realistyczne postacie, nieprzewidywalna fabuła i ogromne emocje sprawiały, że każdy odcinek trzymał w napięciu. W centrum akcji znajdowała się rodzina Ewingów — dynastia pełna bogactwa, władzy i bezwzględnych ambicji.

Moim zdaniem nikt nie zagrał Lucy Ewing tak jak Charlene Tilton. Miała w sobie ten wyjątkowy blask, który sprawiał, że jej postać była niezwykle pociągająca. Była po prostu piękna. Lucy przypominała trochę kotkę — nie pojawiała się często, ale gdy już się pojawiała, robiła prawdziwą furorę.

Jej obecność rozświetlała ekran i wzbudzała emocje. Lucy Ewing nie była tylko kolejną postacią w serialu — była jego kluczowym elementem. Jej ognisty charakter i niezapomniane momenty uczyniły ją ulubienicą fanów. Była kimś więcej niż tylko siostrzenicą J.R. — sama w sobie była potężną siłą, a Charlene idealnie oddała tę energię.

Trudna droga do sławy

Czy wiesz jednak, że droga Charlene do sukcesu nie była usłana różami?

Ojciec, który nie chciał jej znać

Charlene urodziła się 1 grudnia 1958 roku w San Diego w Kalifornii i od początku życia musiała zmagać się z wieloma problemami. Jej matka Katherine była sekretarką, która zmagała się z poważnymi problemami psychicznymi, co sprawiało, że dzieciństwo Charlene było pełne emocjonalnej niestabilności.

Jej ojciec, pilot sił powietrznych pracujący w Pentagonie, był nieobecny i nigdy nie nawiązał z nią kontaktu.

„Mój biologiczny ojciec nie chciał się mną zajmować — powiedziała Charlene. — Musiał wiedzieć o mnie — Dallas było tak ogromne — ale nigdy mnie nie szukał.”

W wieku pięciu lat trafiła do rodziny zastępczej, przeprowadzała się między różnymi domami i krewnymi, nigdy nie zaznając prawdziwej stabilizacji.

„Pamiętam, jak inne dzieci pytały: ‘Kiedy ona wreszcie odejdzie?’. Rodzice mówili: ‘Próbujemy ją odesłać, ale nikt nie chce jej przyjąć’. Pomyślałam wtedy: ‘Nigdy nie będę polegać na nikim, kto się mną opiekuje’”.

Matka w zakładzie psychiatrycznym

Gdy Charlene miała zaledwie sześć lat, była świadkiem, jak jej matkę przywiązywano do łóżka w kaftanie bezpieczeństwa w zakładzie psychiatrycznym — wspomnienie, które ją prześladowało przez lata. Mimo to młoda dziewczyna nie poddała się. W trudnych chwilach znalazła ucieczkę w filmach i wierze.

Filmy takie jak Mary Poppins czy Dźwięki muzyki dawały jej chwilę wytchnienia i rozbudziły marzenie o zostaniu aktorką. Wiara stała się dla niej liną ratunkową, która pozwoliła przetrwać najtrudniejsze momenty.

Kiedy Charlene miała prawie 8 lat, matka wyszła z zakładu i wróciła do Kalifornii, jednak problemy psychiczne nie ustąpiły — wokół niej ciągle było mnóstwo leków, a życie w ich mieszkaniu było pełne chaosu i brudu.

„Tak było przez lata. Nigdy nie mogłam zaprosić do domu przyjaciół” — wspomina Charlene.

Pierwsze kroki ku marzeniu

Jako nastolatka Charlene zapisała się do Hollywood High School i poświęciła się nauce aktorstwa.

„Moją jedyną myślą było uciec stamtąd i zostać aktorką” — mówiła później.

Mimo trudnej sytuacji w domu, Charlene radziła sobie coraz lepiej i zaczęła pojawiać się w małych rolach w serialach takich jak Happy Days czy Eight is Enough. W 1976 roku zagrała u boku Jodie Foster w filmie Disneya Kelekótya péntek — jej gwiazda zaczęła wschodzić.

Jak Charlene zdobyła rolę Lucy Ewing

W 1978 roku otrzymała przełomową rolę Lucy Ewing w Dallas. Droga do niej nie była łatwa — początkowo została odrzucona jako zbyt młoda i niedoświadczona.

Jednak Charlene, która od 15. roku życia mieszkała samodzielnie, nie poddała się. Przez dwa tygodnie niemal potajemnie pojawiała się na planie, by udowodnić, że jest właściwą osobą do tej roli. Jej determinacja została zauważona, a producenci przyznali jej tę postać — i tak zaczęła się jej wielka kariera.