Kiedy Olga Denisovна przyszła do naszego domu, zmęczona postawiła torebkę na pufie i zażądała, żeby ktoś przyniósł jej rzeczy z werandy.

Mąż oczywiście wybiegł na zewnątrz, a ja zostałam, by wysłuchać jej narzekań.

Podróż była ciężka: niewygodny pociąg, okropni sąsiedzi; ogólnie rzecz biorąc, była w kiepskim humorze. Postanowiłam milczeć i poczekać na powrót męża.

Przyniósł jej walizki, a teściowa od razu zaczęła obchodzić dom, okazując niezadowolenie. Gdy zobaczyła naszą sypialnię, oznajmiła, że będzie spać właśnie tam, choć to było nasze miejsce. Próbowałam wyjaśnić, że to nasz pokój, ale Olga Denisovна pozostała nieugięta.

Kiedy zaproponowałam jej kąpiel, odmówiła, mówiąc, że najpierw musi wybrać miejsce do spania. Zaproponowałam inny pokój, ale kategorycznie odmówiła. Weszła do naszej sypialni i bez skrupułów położyła się na łóżku. Powiedziałam, że tak nie może być i że musi spać gdzie indziej, ale ona obstawała przy swoim.

Zrozumiałam, że nie da się jej przekonać, i w desperacji powiedziałam mężowi, że jego matka jest po prostu nierozsądna. Najwyraźniej nie wiedział, jak z nią porozmawiać, bo nie przyjmowała żadnych argumentów. Wtedy zgodziłam się na kompromis:
— Dobrze, niech twoja mama przespi się w naszym pokoju, ale tylko dzisiaj.

Miałam jednak plan zemsty. Gdy teściowa poszła wziąć prysznic, szybko wsypałam pod prześcieradło kilka kłaczków kota, licząc na wywołanie reakcji alergicznej. Przed przyjazdem upierała się, żeby usunąć z domu wszystkie kłaczki kota.

Po kilku minutach wybiegła z sypialni, uskarżając się na alergię. Udając zdziwienie, powiedziałam, że kot przecież jest na dworze, ale i tak wzięła tabletki.

— Może przeniesiesz się do innego pokoju, tam nasz kot nie wchodzi. Pościeliłam dla ciebie łóżko, zaproponowałam jej.

W końcu się zgodziła. Wróciłam do naszej sypialni, dumna ze zwycięstwa w tej małej potyczce. Mąż, początkowo zdezorientowany, w końcu zauważył kłaczki na prześcieradle; tylko się uśmiechnęłam.