W gorącym sercu stanu Goiás w Brazylii przyszły na świat dwie dziewczynki — Kiraz i Aruna.

Ich narodziny były jednocześnie cudem i największym wyzwaniem.

Siostry były bliźniętami syjamskimi, połączonymi na wysokości klatki piersiowej.

Ich ciała splotły się ze sobą: miały wspólny żołądek, wspólne kości miednicy i zaledwie trzy nogi na dwie.

Dla lekarzy był to jeden z najtrudniejszych przypadków ostatnich lat.

Od pierwszego dnia zespół medyczny wiedział, że aby dziewczynki mogły normalnie żyć, muszą zostać rozdzielone. Jednak koszt tego przedsięwzięcia był olbrzymi — ogromne ryzyko, długie przygotowania i niemal nadludzki wysiłek.

Miesiące konsultacji, symulacji i narad. Połączyło się sześćdziesiąt osób — anestezjolodzy, kardiochirurdzy, ortopedzi, chirurdzy dziecięcy i pielęgniarki — by wspólnie zmierzyć się z niewyobrażalnym.

W dniu operacji sala operacyjna przypominała gniazdo mrówek: zespoły po szesnaście osób zmieniały się co cztery godziny, by nie stracić koncentracji. Po piętnastu godzinach padło upragnione słowo: „Są rozdzielone”. W sali zapadła wzruszająca cisza.

Obecnie Kiraz i Aruna przebywają na oddziale intensywnej terapii. Ich ciała są jeszcze osłabione, przed nimi długa rehabilitacja, ale najważniejsze — najtrudniejszy etap — już za nimi. Nie łączy ich już wspólne ciało, lecz więź silniejsza niż wszystko inne — więź historii, miłości i odwagi.